wildlife

Spinnen vind ik echt te gek en één van de dingen waar ik me vaak aan stoor is hoe mensen reageren als ik begin over spinnen; “Hè gatver!” en “O nee hoor, niet bij mij in huis! ” zijn veel geroepen reacties. Mede door deze reacties ben ik begonnen met spinnetjes.com om maar zo veel mogelijk, laagdrempelige informatie te geven om meer begrip te creëren bij mensen. Je zou zeggen; “maar dat is toch onbegonnen werk?!” Dat klopt ook eigenlijk wel. Maar ja, als ik het niet doe… wie dan wel? 🙂

Als je mensen vraagt om hun ervaringen met spinnen, zijn het toch vaak “die-vieze-grote-harige-die-zo-snel-onder-de-bank-uit-rennen-en-je-daarna-niet-meer-ziet-spinnen“. Menig maal word dit ook nog uitgesproken met daar bij een gezicht te trekken alsof ze net in een citroen hebben gebeten. Een diepgewortelde angst die van generatie op generatie wordt overgegeven doordat mama op de bank staat te springen bij het zien van het monster en de kinderen op dat moment leren dat het wel een heel speciaal iets is wat daar door het huis kruipt.

Ik heb eens gehoord van iemand dat dat zou komen door een oer-angst. “Vroegâh“, toen men nog in Afrika in grotten leefde, waren mannen nog weken van huis voor de jacht en bleven vrouwen met de kinderen achter. In deze grotten zaten dan spinnen welke wel gevaarlijk zouden zijn en daar moest je dan bang voor zijn. Daar zouden we dan nu nog restanten van hebben in onze hersenen en daar komt de angst vandaan…
Beetje achterhaald als je het mij vraagt. Hoezo zouden die mensen dan banger zijn geweest dan nu? Griezelde men toen al net zo graag bij verhalen van vorige generaties? Het enige wat ik me wel kan bedenken is dat ze toen net zo goed een zelf gekleid kommetje over de spin heen konden zetten en buiten de grot konden uitzetten of dat ze met hun knuppel dat kleine beestje plat konden slaan. Destijds kon je niet “ff googlen” of de spin ook echt gevaarlijk was. Nu kan dat wel en nog krijsen we alles bij elkaar. Maar wat nou als je het omdraait?

Eerlijk is eerlijk, spinnen zijn op hun eigen manier best intelligente dieren maar deze intelligentie heeft een beperking. Zo kunnen spinnen geen onderscheid maken tussen dingen die hun wel kwaad willen doen en dingen die dat niet doen. Wat ze wel weten is dat grote organismen die op hun af komen wel eens het einde van het leven zouden kunnen betekenen en dat vluchten dus de beste optie is en het liefst a.s.a.p.! Dat “snelle” bewegen wat die spinnen doen kunnen wij nog veel sneller. En dát dan ook nog op twee benen (hoe freaky moet dat zijn voor die spin, mocht hij na kunnen denken?!) Dat betekend dan wel dat we altijd sneller zijn dan die spin en dat we ook altijd sterker zijn dan die spin. Die spin reageert eigenlijk altijd hetzelfde als angstige mensen, zo snel mogelijk weg wezen! Uiteraard hoeft dat als mens zijnde niet omdat er op geen enkel ogenblik gevaar dreigt en dus ben ik van mening dat we best relaxed kunnen reageren als we zo’n ukkie zien toch?

Daarom, doe maar gewoon… over spinnen.

Een toepasselijk filmpje wat mensen in gedachte hebben bij het zien van een huisspin is deze commercial van Mentos; 😀

Op de Cartierheide in Hapert, Noord-Brabant leven, zoals op elke vierkante meter in Nederland, verschillende soorten spinnen. Een aantal van deze spinnen soorten in dit gebied zijn zeldzaam in ons land. Onder andere de Mijnspin (Atypus affinis) komt voor in dit gebied. Voor elke natuurliefhebber een mooi gebied maar zeker voor de spinnenliefhebber echt top!

Tijdens mijn wandelingen, eind april en begin mei, passeren een heleboel insecten de revue zoals grijze zandbijen, spinnendoders en kleine wolzwevers. Niet alles was even makkelijk te fotograferen maar je doet wat je kan…

Grijze zandbij – Andrena vaga

Roodsprietwespbij – Nomada fulvicornis

Wel leuk om te zien trouwens, die roodsprietwespbij is een soort die als een koekoek haar ei legt. In dit geval bij de larven van de grijze zandbij dus!

Bij veel stappen die ik zet, schiet er wel een wolfspin (Pardosa sp.) weg, op zoek naar een veilige plek. Uiteraard laat ik mij niet uit het veld slaan door het nerveuze gedrag (als ik van die grote mensenpoten aan zie komen zou ik me immers hetzelfde gedragen :D) en ga plat op m’n buik in de hei liggen en heb toch deze foto kunnen maken…

De positie van de ogen van wolfspinnen is wat hen zo mooi maakt. Deze bodemjagers hebben flinke ogen om actief op zicht te jagen. Niet alle wolfspinnen waren even gelukkig die dag, hier een Trochosa sp. welke door een bosmier word meegesleurd naar het nest;

Een ander werd, vlak voor ik afdrukte, achter gelaten door een spinnendoder;

Het leuke van dit gebied is dat de heide tegen het wandelpad aan staat waardoor je erg veel kan vinden. Ook deze brede wielwebspin – Agelenatea redii met prooi;

en een vers uitgekomen cocon van een wespenspin – Argiope bruennichi hing in de struikheide;

Een stukje verder vind ik ,op een open stuk tussen heidepercelen, een plek met los hout en takken wat voor velen wellicht niet direct interessant is;

Zo’n ‘mini-biotoop’ is voor veel dieren belangrijk, met name geleedpotigen. Sommige soorten hebben baat bij een zonnige plek, andere weer bij meer schaduw of vocht. In dit geval waren er wel wat insecten te vinden maar wat ik veel leuker vond waren de spinnen die er rond aan het springen waren. Springspinnen (Salticidae) behoren tot mijn favorieten, zowel qua gedrag als qua uiterlijk. In dit geval betrof het een groot aantal (>30 dieren) V-vlek springspinnen – Aelurillus v-insignitus. Deze dieren zijn erg visueel ingesteld en zijn continue bezig met elkaar in de gaten houden. Als ze elkaar in het vizier hebben seinen ze naar elkaar met trillende achterlijfjes en zwaaiende pootjes, ik kan er uren naar kijken. Veel mensen hebben het filmpje van een baltsende peacock-spider wel eens gezien (zo niet, klik hier) en dit gedrag lijkt er veel op. Niet zo’n felle kleuren en geen dansjes maar toch hele mooie beestjes, oordeel zelf;

Aelurillus v-insignitus is trouwens vrij eenvoudig te herkennen aan de dubbele V-vormige tekening op de kop (V-insignitus = letterlijk V-tekening). De tekening is bij de volwassen mannen erg duidelijk aanwezig. Vrouwtjes zijn grijs en hebben gebandeerde pootjes.

Een andere soort kwam ik tegen in de struikheide zelf, de bonte grasspringspin – Evarcha arcuata

Nou is de heide in Hapert niet heel erg vlak. Er liggen wat heuveltjes in het landschap wat voordelen met zich meebrengt. Sterker nog, de heuvels liggen van oost naar west waardoor er dus een groot gedeelte op het zuiden gericht staat. Dat betekend dus dat hier voor een groot gedeelte van de dag de zon op staat. Dat houd in dat deze heuvels lekker warm worden en een ideale plek voor de Mijnspin (Atypus affinis) is om te leven. Mijnspinnen zijn aan hun naam gekomen doordat ze in een buisvormig web leven wat gedeeltelijk boven de grond zit. Dit web is gecamoufleerd met zand, schors, steentjes en mos en heeft wat weg van een mijnschacht. Hierdoor zijn het dus spinnen die erg lastig zijn om te spotten. Vaak worden alleen in het najaar (september- oktober) volwassen mannetjes gezien, op zoek naar vrouwtjes. Deze kerels overleven een paring niet altijd maar het kan ook zijn dat ze overwinteren bij het vrouwtje en in het voorjaar nog gespot worden. Het enige wat soms opvalt is een vers uitgegraven holletje waardoor er wat zand naast de woonbuis ligt…